Η Στήριξη του Ultra Marathon στη Θέση του Γιώργου Λουφέκη

Γιατί τόση ανθρωποφαγία;

Μια αθλούμενη, όχι επαγγελματίας αθλήτρια, παραβίασε τους κανόνες σε έναν αγώνα 50 χιλιομέτρων και τιμωρήθηκε από τη διοργάνωση, όπως ήταν αναμενόμενο. Ωστόσο, η τιμωρία της δεν ήταν αρκετή για ορισμένους: τα social media κατακλύστηκαν από επιθέσεις, σχόλια γεμάτα μένος και κακία.

Ας σταθούμε λίγο και ας αναρωτηθούμε: γιατί αυτή η αχρείαστη ανθρωποφαγία; Μιλάμε για μια γυναίκα που προφανώς έπραξε αυτό που έπραξε όχι για να κερδίσει, ούτε για να διακριθεί, αλλά για να ολοκληρώσει τον αγώνα – έναν αγώνα προσωπικό. Είναι σαφές πως για εκείνη, το να τερματίσει, έστω και εκτός των κανονικών πλαισίων, ήταν σημαντικό. Ναι, παραβίασε τους κανόνες, αλλά δεν το έκανε εις βάρος κάποιου άλλου ή για δόξα και αναγνώριση.

Σε αγώνες τέτοιου τύπου, ειδικά όταν μιλάμε για τους χρόνους και τις θέσεις των τελευταίων, οι μάχες που δίνονται δεν είναι ενάντια σε άλλους, αλλά ενάντια στον ίδιο τον εαυτό. Για κάποιους τα 50 χιλιόμετρα ίσως μοιάζουν «λίγα», όμως για άλλους είναι ένα τεράστιο επίτευγμα. Ποιοι είμαστε εμείς, από την ασφάλεια του καναπέ μας, για να κρίνουμε; Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι την οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Και εδώ είναι που θέλω να μιλήσω έξω από τα δόντια: δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε παρόμοια περιστατικά. Πέρσι, είχαμε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου παρατυπίες –είτε από αθλητές είτε από τη διοργάνωση– οδήγησαν σε στοχοποίηση ανθρώπων. Ένας από αυτούς έφυγε από τη ζωή λίγο μετά. Δεν θα πω με σιγουριά ότι η κατακραυγή τον οδήγησε εκεί, αλλά δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: όσοι τον καταδικάζατε τότε, πώς νιώσατε όταν μάθατε για τον θάνατό του; Σας ικανοποίησε η στάση σας;

Αξίζει; Αξίζει να στήνουμε στον τοίχο ανθρώπους για κάτι τόσο εφήμερο όσο ένας αγώνας ή μια συμμετοχή στα όρια του αποκλεισμού; Δεν αρκεί η τιμωρία που επιβλήθηκε; Πρέπει να καταστραφεί και η ψυχή κάποιου;

Εγώ, αντί να σταθώ απέναντι στη γυναίκα αυτή, καλώ τη διοργάνωση να αναιρέσει τον αποκλεισμό της. Μετά από την ηθική βλάβη που έχει υποστεί, το λιγότερο που της οφείλεται είναι μια δεύτερη ευκαιρία, και σε όλους εμάς λίγη περισσότερη ενσυναίσθηση

Πηγή δημοσίευσης: Γιώργος Λουφέκης Facebook